Wat giet het jaor toch rap! Wij zit alweer middenin de zommervekaansie. Tied um der op uut te gaon, van het gezin te genieten en overal even de stekker uut te trekken. Teminnen, aj an de schoelvekaansies vastzit. Aans laoj dat wal uut de kop met die enorme priezen in het hoogseizoen! En gaoj gewoon lekker een daggie vort in eigen laand. De fietse met of lekker kuiern op een mooie stee in Drenthe of daorbuten.
Dat kuiern döt dichter Ria Westerhuis uut De Wiek ok geern. Zie is geboren an de Overiesselse kaant van de Riest en kan uren deurbrengen in het Riestdal. En zoas de Riest kronkelt deur het Riestdal, meandert de gedichten uut heur neiste bundel Dwaalstroom langs herkenning, verwondering en ofscheid. De bundel stuurt je as lezer as het waore op pad deur een landschap van observaties en gevulens.
WAT AS
Wat a’k gewoon
blieve liggen hier
zuver stille op de rugge
kiekend naor de wolken
die as zeppelins
an mij veurbij trekt
wat as gieniene mij mist
mien lief
mij niet langer verwarmt
bonte veugels koomt
mij in de ogen prikt
en ik veurgoed verstien
het vleis van botten valt
en ik as stof verdwien
DWAALSTROOM
Daor waor het gluit en bluit
tussen stienen en stromen
waor schaduwen valt laangs
vlinderogen en monologen
de slangenwortel goed gedijt
daor schöt ’t longernd vuur
in volle maonnachten
vlammend deur de venen
daor kolkt ’t bloed
van dolende dwazen
daor heur ie ’t geraos
van gebreuken harten
op zuuk naor zalving
weerwoord en
het raodsel van de tied
DIT LAAND
Ik loop as nooit teveur
op rozen, zonder doel en
zonder aangst, voort giet
het deur dit halfduuster
glooiend laand
het peerd achter ’t draod
wet wie ik bin
schrikt van de stroom
die we beiden deelt
ik plas wild, mit de rugge
tegen een hekke
en wachte tot de Nacht
mij in de mute komp
haost zwevend
wordt ’t laandschap
as ik weer wieder gao
mit de neuze op scharp
loop ik ’t verleden in
roeke geuren uut jonger jaoren
de rillings laangs de rugge
en huver, dit laand is van mij
