Er kwam een mailtje binnen bij de redactie van de Jaknikker: “Hallo, ook onze buren hebben nieuwe buren!!” Dat was een heel originele en opvallende uitspraak waarmee ik aan de slag ben gegaan.
Achter de mail bleken twee heel spontane mensen te zitten: Hennie en Anneke Lubbers.
Ze hadden de eerste twee edities van de Jaknikker gelezen en zijn heel enthousiast over de opzet en de uitvoering. Ook de rubriek ‘Nieuwe Buren’ hebben ze met plezier gelezen. Dat ze hieraan graag hun medewerking wilden verlenen, was direct duidelijk.
Hennie en Anneke zijn beiden ‘uit de regio’: zij zijn geboren en getogen op Erica. Hennie heeft daar gevoetbald en zowel Hennie als Anneke hebben er voetbalwedstrijden gefloten als scheidsrechter. “Ja, en mannenvoetbal, hè, vrouwenvoetbal is niks aan!”, aldus Anneke “Dat was misschien toen”, probeer ik deze uitspraak wat te verzachten, “het afgelopen jaar hebben ze toch aardig gepresteerd.”
Het onderwerp verandert snel als Anneke gaat vertelt dat zij met ‘t Aol’ Volk voor Drentse verenigingen in onder andere Rotterdam, Amersfoort en Enschede toneel heeft gespeeld.
Een van de toneelstukken werd gespeeld op de reünie van de ulo/mavo Klazienaveen. Dat heeft ertoe geleid dat Anneke en Hennie hun dochter ‘Vera’ hebben genoemd.
Hennie heeft, na zijn werkzame leven bij de A.A.F.-fabriek, de ‘rust’ gevonden in Schoonebeek.
Behalve hun mooie zorgchalet op een prachtig plekje in Schoonebeek hebben ze een camper. Anneke toert met het gevaarte door Europa en Hennie kiest zijn eigen route op de fiets. Zo hebben zij al menig kilometertje ‘achter de bandjes’ en ’s avonds was er steeds een plekje om heerlijk uit te rusten en te genieten van alle goede dingen van het leven.
Anneke is altijd bezig, veel met taken in en om het huis, maar ook bij de multigym. Ze zou ook graag willen zwemmen in De Slagen, maar nu zijn er de beperkingen wegens de coronamaatregelen. Het wandelgebied rond Schoonebeek krijgt van hen het predicaat ‘perfect!’ Een rondje van zo’n 9 kilometer op een ochtend, daar draait Anneke haar hand niet voor om.
Hennie wil zich gaan aansluiten bij de loopgroep Schoonebeek. “Dan kom je nog eens op plaatsen waar je anders niet komt.”
Overigens kunnen ze ook erg genieten van de terrasjes op De Pallert. “Kegelen en eten bij Dorgelo is geweldig! En voor een appel en een ei. De afgelopen winter was er zelfgemaakte erwtensoep. Daar hebben we van gesmuld!!! En de buren ook!” Ja, het is duidelijk dat ze beiden genieten van hetgeen Schoonebeek hen biedt.
Voordat Hennie en Anneke in Schoonebeek kwamen wonen, woonden zij in hartje Emmen. “De faam van Schoonebeek op het gebied van gemoedelijkheid en spontaniteit reikt tot ver voorbij Erica en Emmen,” merkt Hennie op. Anneke beaamt dat en illustreert deze uitspraak met een voorbeeld.
“We waren net in Schoonebeek komen wonen toen ik eens op de fiets naar de Lidl in Nieuw-Amsterdam wilde om een paar boodschapjes te doen. Toen ik daar mijn aankopen in de fietstas stopte, werd ik aangesproken door een mevrouw die oorspronkelijk uit Beverwijk kwam. Ook zij bleek in Schoonebeek te wonen. We zijn gezellig samen terug gefietst. Marian Ploeger en Nico Rijs (gewaardeerde mensen die ook deze Jaknikker weer in ‘hun wijk’ in Schoonebeek bezorgen) zijn vanaf dat moment heel fijne vrienden.
Maar de vraag is dan natuurlijk wel: “Hoe zijn jullie nou in Schoonebeek terechtgekomen?”
“Toen de kinderen naar een nieuw huis gingen zoeken, maakte ik de opmerking dat ik wel op hun erf wilde wonen.” Het was gekscherend bedoeld, maar nu is het wel werkelijkheid geworden. “En daar zijn wij zeer dankbaar voor!”
Het mooiste deel van het gesprek komt aan het eind. Geboren en getogen op Erica heeft Hennie vaak gezwommen in het zwembad van de Bôo. En dan staat Anneke op en haalt een foto uit de vitrinekast: het is een trouwfoto met Anneke in een ‘Indian Look’-jurkje en Hennie met lang haar en een spijkerpak. Op een spinnewiel ligt een simpel bruidsboeket van gele rozen. Maar het mooie hiervan is dat de foto gemaakt is in de Zwaantje Stokmanshof, 44 jaar geleden! En zo is de cirkel weer rond.