Chantal en Jeroen hebben langs de oostgrens van Nederland gezocht naar een geschikte woning. Ze wilden weg uit Pijnacker omdat ze de drukte en de stress zat waren. Dus ben ik wel heel erg benieuwd: “Hoe zijn jullie nu, vanuit ‘de rest van de wereld’, in Schoonebeek (of all places) terecht gekomen? Jeroen vertelt dat hij op school bij aardrijkskunde nog wel geleerd heeft dat er in Schoonebeek jaknikkers staan, maar verder ging de kennis over Schoonebeek niet. “Schoonebeek was stomtoevallig”.
Chantal vertelt dat ze op een heel bijzondere manier Jeroen heeft leren kennen en samen in Delft zijn gaan wonen. Na de geboorte van hun zoon Dion verhuisden zij naar Pijnacker. “Een heel fijn huis met een tuin en heerlijk aan de rand van het dorp. Maar we begonnen het zat te worden, het gejaag, de drukte. Pijnacker had de ambitie een grote stad te worden. Ze hebben 40.000 inwoners en ze willen naar de 65.000. Ik wilde juist meer de rust.” Chantal vult snel aan: “Maar niet per se naar Drenthe hoor! Jeroen heeft altijd gezegd dat, als hij met pensioen gaat, hij naar de Duitse grens wilde.”
Jeroen is IT-er geweest. “Dat is heel stressvol. Als er ergens ‘brandjes’ waren, dan moest ik daar naar toe om de computers weer zo snel mogelijk aan de gang te krijgen. En op zo’n manier werken, sloopt je. Dus we zijn op zoek gegaan naar een plek waar we de rust weer konden vinden”.
Huizenprijzen
“Onze eerste insteek was om met de camper te gaan rondtrekken en een woonadres te hebben op een recreatiepark in Arcen. Maar dat bleek financieel niet haalbaar”.
Toen viel ons op dat de huizenprijzen in dit deel van het land toch wel heel interessant zijn. We zijn in oktober/november vorig jaar gaan kijken, omdat we ons rijtjeshuis in Pijnacker konden verkopen en daarvoor een mooi huis in deze regio konden krijgen. “Hoe verder naar het oosten van het land, hoe meer vierkante meters je krijgt voor hetzelfde bedrag”.
“Nadat we een achttal huizen hadden bekeken langs de oostgrens was het huis in Schoonebeek wel een heel serieuze mogelijkheid”. Jeroen vult aan dat het bieden op een huis in ‘het westen’ een heel hectische zaak is. En omdat zij niet bekend zijn met de manier van onderhandelen hebben zij contact gezocht met Ruud Pat (“met hem hadden we bij een ander huis in Nieuw-Amsterdam al kennis mee gemaakt”). “Die heeft ons ontzettend goed kunnen helpen! Niet met de daadwerkelijke koop van dit huis, maar hij verwees ons naar collega Robert Melenberg. Alles is geweldig gegaan en het huis was van ons! “Ik ben echt verliefd op dit huis”, geeft Chantal aan, “en ik wilde niet naar Drenthe”.
Waarom wilde je dan niet naar Drenthe? “Gewoon, zoals ik zag was het koud en vlak”. “Nou kom ik uit Noord-Holland en dat is ook koud en vlak. Maar nadat we hier waren geweest bij dit huis zijn we via binnenwegen naar Coevorden gereden en dan zie je de natuur en toen was ik verliefd. De natuur van Drenthe heeft me overgehaald”.
Achterdeur
Jeroen herhaalt dat hij onder de indruk is van de mentaliteit van de mensen in de oostelijke rand van ons land. “Doe maar normaal, dan doe je gek genoeg”. Chantal vult aan dat zij de mensen ervaart als “warm en open”. “We kregen een kaartje van de buren in de brievenbus ‘welkom in Drenthe’ en we werden uitgenodigd voor de buurtbarbecue na de feesten van het Zuidenveld. Helaas hebben we die niet kunnen meemaken omdat we in de verhuizing zaten”. Jeroen geeft aan dat dit in het westen niet meer gebeurt. Ook in het dagelijks leven ervaren zij de rust en gemoedelijkheid: er wordt gedag gezegd tegen je, je steekt je hand op naar iemand, op de markt tijdens de feestweek komen mensen naar je toe. Het is gewoon een warm bad!
Jeroen komt toch nog even terug op de rust en de kalmte die hier heerst. “In het westen is alles druk en is iedereen gehaast. Hier kan het voorkomen dat iemand bij het afrekenen aan de kassa een praatje begint en dan moet je gewoon even wachten. Dat zou in het westen niet meer gebeuren”. “En de achterdeur, hè? De voordeur wordt bijna niet meer gebruikt!” “Ik hoop wel dat dat zo blijft, want als je het lokale nieuws leest dan lees je wel dat er in Coevorden of Emmen steeds meer heftige dingen gebeuren”.
“Gisteravond hebben we heerlijk staan genieten van de sterren, heerlijk!”
“We kunnen nu al zeggen dat we hier nooit meer weggaan!”
“Mijn zus heeft al opgemerkt dat we, sinds we hier wonen, veel rustiger en opener zijn geworden. Zij ziet dat we nu echt gelukkig zijn!”