We zitten gezellig allemaal aan de grote eettafel. Naast mij zit Chelsea, nu nog 9 jaar, maar als de Jaknikker uitkomt is ze al 10! Tegenover mij zit Chloé van 3 jaar en de ouders Yvonne en Lesley.
Chelsea vindt het geweldig dat zij ook geïnterviewd wordt en wil al honderduit gaan vertellen.
Maar eerst wil ik graag weten hoe zij zo in Schoonebeek verzeild zijn geraakt.
Lesley en Yvonne vertellen dan dat zij niet van ver komen: Klazienaveen. Ze waren ook niet echt op zoek, maar in Klazienaveen woonden zij ‘buiten het dorp’. Dat betekende, met name voor Chelsea, dat er weinig vriendjes en vriendinnetjes in de buurt waren. Chelsea vult direct aan: “Ja en omdat ik in Ter Apel naar school ga, zijn er ook geen vriendinnetjes van school”. Dan krijg ik een uitleg waaruit blijkt dat Chelsea om het weekend bij haar vader en ‘bonusmoeder’ in Schoonebeek is en verder in Ter Apel woont bij haar moeder en ‘bonusvader’. Zij vindt dat een perfecte oplossing “Dat is geweldig!”, zegt ze.
Chloé moet nog steeds een beetje de kat uit de boom kijken, maar samen met mama Yvonne vertelt ze dat zij met heel veel plezier naar Villa Vrolijk gaat. Tijdens het interview laat ze zien dat ze al heel goed kan ‘schrijven’ en puzzels maken.
Lesley is sinds 2015 midden- en hoogspanningsmonteur. Hij werkte daarvoor veel op zee aan de windmolens daar, die daar in hele windmolenparken worden neergezet. En dan blijkt dat Lesley op zevenjarige leeftijd naar Drenthe is gekomen vanuit ….. Brielle! Ik vraag me toch af hoe het mogelijk is dat ik nu al diverse keren bij mensen aan tafel zit die uit dezelfde omgeving komen als waar ik gewoond heb. Een paar maanden geleden mensen uit Hoogvliet, mensen uit Spijkenisse en nu uit Brielle. Dan kan ik het niet laten om even van de rode draad van mijn interview af te wijken.
Yvonne komt uit Ruinen en heeft een opleiding toerisme gehad. Ze werkte bij diverse reisbureaus en in de toeristenbranche. Ook heeft zij gewerkt op de receptie van een groot buitenlands oliebedrijf. Daar verzorgde zij voor de gasten hun verblijf, de veiligheidsregels, het vervoer, etc.
Zij heeft dus altijd geprobeerd het de mensen een aangenaam verblijf te verzorgen.
Het contact met mensen om hen heen was daarmee ook een van de redenen om te kijken naar een huis dat meer ‘in de wijk’ staat. En dat vonden zij in Schoonebeek. Ook de betrokkenheid van de mensen hier is hen, in positieve zin, opgevallen. Het feit dat achter hun huis een speelplaats is voor de kinderen was een doorslaggevende factor om voor dit huis te kiezen.
Wat zij wel missen is de diversiteit van winkels. “Dat is ons luxeprobleem, want we gaan daar boodschappen doen, waar we het nodig hebben. Kijk, de winkels die we hier hebben, zijn op zich prima, maar we missen dan wel een bouwmarkt, bijvoorbeeld”.
Wat wel weer naar voren komt is het ons-kent-onsgevoel, het elkaar groeten, als je iemand tegenkomt, de gezelligheid met de buren.
Lesley en Yvonne hebben zich nu ook actief ingezet voor de festiviteiten rond het Zuidenveld.
Met Chelsea heb ik het nog even over de coronaperiode. Net als veel kinderen heeft Chelsea daar best veel last van gehad. “Als je online les krijgt, ben je veel dingen weer snel vergeten” Yvonne vult aan dat Chelsea erg visueel is ingesteld en dat is lastig bij het online werken. Met een schooltafeltje en een schoolstoel heeft zij daarom een eigen plekje gemaakt waar ze zo geconcentreerd mogelijk kon werken.
De laatste tijd wordt gekenmerkt door meer activiteiten in het dorp. Wat Chelsea het leukst vindt, is het discozwemmen op vrijdagavond in zwembad De Slagen. En we komen aan het eind van dit interview op een idee dat misschien wel uitgewerkt kan worden: een ‘Open Podium’ want “Ik vind het heel leuk om te zingen”, geeft ze aan.