Nieuwe buren: “We willen hier nooit meer weg”

Vandaag ben ik te gast bij Willy en Johan Beets. Zij wonen al 6 ½ jaar in Schoonebeek. Ze zijn zo enthousiast over de Jaknikker als glossy magazine voor Schoonebeek en willen heel graag hun verhaal kwijt in de rubriek ‘Nieuwe Buren’, dat ik even voorbijga aan de opzet van de rubriek.
We willen graag in gesprek komen met mensen die net in Schoonebeek gekomen zijn om erachter te komen wat hen bewogen heeft hier te komen wonen.

Foto Henk Bomers

Maar terug naar Johan en Willy. Ik ben nog maar net de drempel over of de informatie komt als een waterval over me heen. Het is ook net of zij, met hun hondje Teuntje, pas in Schoonebeek gekomen zijn. Net als de bewoners, die in de editie van januari stonden, komen Johan en Willy uit Purmerend.
Maar “Het werd daar zo druk! “Ons huis stond tegenover een grote vestiging van AH, dus er was altijd drukte. En door de straat reden politieauto’s en ambulances af en aan.
We kenden Drenthe al wel, hoor! 35 jaar lang hebben we op een camping gestaan bij een boer in Anholt. We stapten zo vanuit de caravan het Dwingelderveld op.”

Johan was tot 2011 medewerker bij een drukkerij en Willy was toen al gestopt als AB-verpleegkundige. Willy werkte in hartje Amsterdam en dus waren de rustgevende vakanties in het Drentse Anholt een verademing.
2011 is een heftig jaar voor hen geweest. Johan kreeg te horen dat de drukkerij failliet ging en Willy werd geveld door een beroerte. Hun leven werd dus ineens heel anders. Ze gingen echter niet bij de pakken neerzitten. Teuntje, de hond, werd geboren en Johan werd mantelzorger voor Willy.
In 2013 zijn ze gaan zoeken naar een huis, maar de prijzen in de regio van het Dwingelderveld waren erg hoog. Een vriendin in Emmer-Compascuum gaf hen de tip eens te gaan kijken in de regio Zuidoost-Drenthe. En zo kwamen ze, via een bekende internetsite, aan de woning in Schoonebeek.

Hun grote wens bleef nog steeds een reis door Europa. En, ondanks de belemmeringen, zijn ze op pad gegaan. De caravan achter de auto en het eerste reisdoel was Groot-Brittannië: Engeland, Schotland en Wales en dan misschien nog het prachtige Ierland. Maar het liep anders…. Het weer
werkte niet mee. Dat was heel zacht uitgedrukt, want op een nacht – voor zo’n typische nachtelijke sanitaire expeditie- stapten ze uit de caravan en stonden gelijk tot hun enkels in het water! De volgende dag hebben ze maar snel ingepakt en gingen terug naar de veerboot richting Frankrijk. Dat
was hun Brexit!
In Frankrijk zakten zij af naar het warme zuiden. En daar kwamen zij op een camping, geleid door twee jongens die zo uit de opnamen voor “Ik vertrek” zouden kunnen komen. Johan en Willy konden daar door hun kampeerervaring veel goed doen en hebben daar een aantal maanden gestaan (en geholpen).
Helaas bleek het noodzakelijk om terug te gaan naar Nederland. Later hebben ze hun doel weer opgepakt, hebben de caravan opgehaald in Zuid-Frankrijk en zijn doorgegaan naar Portugal en Spanje. Maar na het overwinteren daar trok Nederland (én Schoonebeek!) toch wel zo, dat ze weer ‘naar huis’ gingen.

En ‘thuis’ is overduidelijk Schoonebeek, ze willen beiden hier niet meer weg. “Naoberschap is hier heel nadrukkelijk aanwezig!” Een aparte vermelding in dit kader wil Johan graag voor Buurtzorg, dat als zorgverlener daar op geweldige wijze inhoud aan geeft.
Toen Johan en Willy bekendmaakten dat zij naar Drenthe gingen verhuizen, waren de reacties niet van de lucht. “Ga je naar Drenthe??? Allemaal stugge mensen.” Maar die ervaring hebben Johan en Willy totaal niet. “Oké, ze zullen niet direct alles aan je vertellen, maar ze zijn zeker niet stug!”

En ook hen valt het gedag zeggen op; “Moi!” beantwoordt Willy nog steeds met “Hallo!”, maar de vriendelijkheid is hetzelfde.