Als ik voor de deur sta, valt me direct het grote, ovale naambord op. In forse blauwe letters staat er dat daar Marcel, Antje en Niek Sakko wonen. Onderaan staat dat het bordje een ‘Limited edition’ is en er staan coördinaten onder. Nieuwsgierig als ik ben (anders zou ik deze rubriek ook niet kunnen vullen ?) vraag ik, als we aan tafel zitten, of die coördinaten juist zijn. Marcel en Antje kijken elkaar aan en geven aan dat zij dit eigenlijk nog nooit hebben nagegaan. Maar de nieuwsgierigheid is gewekt en met behulp van Google Maps wordt het bewijs geleverd: de coördinaten passen precies bij hun adres!
Betaalbaar
Marcel kwam als 4-jarig jongetje met zijn ouders naar Emmerhout, de wijk die net in opbouw was. Zijn vader zag meer toekomstmogelijkheden bij AKZO in Emmen dan in Rotterdam. “En ik ga nooit meer terug”, voegt Marcel aan zijn verhaal toe. Ik geef aan dat ik straks nog wel wil weten waarom dan niet.
Antje is geboren en getogen in Nieuw-Weerdinge. Via de vriendengroep waarvan zij beiden deel uitmaakten, hebben ze elkaar leren kennen en zijn ze samen verder gegaan.
Nadat ze in Klazienaveen, in Emmerhout, in Emmer-Compascuum en weer in Emmerhout hebben gewoond, kwamen ze een jaar geleden in Schoonebeek wonen.
Er werd niet in eerste instantie gezocht in Schoonebeek geven beiden eerlijk aan. Maar de zoektocht naar meer ruimte; “een extra kamer voor mijn hobby”, geeft Marcel aan en ook Antje wilde wel een ‘eigen’ kamer, bracht hen toch naar Schoonebeek. “Er zijn een aantal belangrijke redenen, waarom we dit huis hebben gekocht”, geven ze aan. “Ten eerste is het een huis dat aan onze verwachtingen voldoet met voldoende ruimte voor ons en onze zoon. Ten tweede zijn de prijzen van de huizen hier nog enigszins betaalbaar – en lager dan in Emmen! Ten derde hebben we allebei ons werk in Coevorden en dat scheelt heel wat reistijd.”
Maar als ik, een beetje uitlokkend, stel dat Emmen toch meer heeft dan Schoonebeek, dan antwoorden ze unaniem: “Hier in Schoonebeek hebben we méér dan in Emmen: rust, ruimte en gemoedelijkheid, bijvoorbeeld”. Marcel vult aan: “Toen we hier één week woonden, ging ik een rondje lopen met de hond. Het viel me op dat zelfs jonge kinderen je netjes groeten als je ze tegenkomt! Nou dat is in Emmen niet meer hoor!”.
Antje heeft als hobby, zeg maar passie, lezen. Ze leest alles wat los en vast zit. Haar doel is om in Schoonebeek een minibieb op te zetten. Ze heeft honderden boeken die daarvoor in aanmerking komen. En zo hoopt ze ook anderen de kans te geven het plezier in lezen te kunnen ervaren.
Het intrigeert me wat de hobby van Marcel is. Ik heb een vermoeden, maar ik heb nog uit niets kunnen opmaken op ik ‘op het goede spoor’ zit. Dus ik vraag het maar gewoon: “Heeft die hobby van jou iets te maken met Fleischmann, een merk van modeltreinen.” Marcel glimlacht en geeft aan: “nee, niet per se Fleischmann, maar ik ben wel bezig een modelbaan te bouwen”. Dan hebben we elkaar gevonden. Marcel blijkt meer een technische man te zijn en ik heb mijn modelbaan voor het landschap en ‘de poppetjes’. We zullen hier niet teveel over uitweiden in deze rubriek, maar het is toch wel erg leuk dat we door de Jaknikker elkaar zijn tegengekomen.
Dat bracht mij op een laatste vraag aan Antje:; “Wat is voor jou de waarde van de Jaknikker?”
Daar hoeft ze niet lang over na te denken:; “De informatie die je krijgt over activiteiten en bedrijven”.
Vooral de bijlage in de laatste Jaknikker, ‘Van Vrogger’ blijkt heel erg in de smaak te vallen. “In andere wijken en dorpen van Emmen zijn ook krantjes en tijdschriften, maar de Jaknikker steekt er kwalitatief en met lay-out met kop en schouders bovenuit! We wonen hier nu een jaar en hebben er nog geen seconde spijt van gehad”.