Heerlijk in de tuin begin ik aan mijn interview met de Nieuwe Buren van de maand juni 2021: Ingrid en Frank Gelton.
Ze zitten er beiden ontspannen bij, enerzijds omdat het heerlijk zonnig en warm is na een meimaand die te koud en te nat is geweest. “Maar ook omdat het huis de rust uitstraalt”, aldus Ingrid.
Na dertig jaar in Nieuwerkerk a/d IJssel gewoond te hebben, zijn Ingrid en Frank twee jaar geleden in Schoonebeek terechtgekomen.
Ook hier hoor ik bekende argumenten waarom mensen gaan verhuizen. Het zwaarst weegt voor Ingrid en Frank de drukte. Zowel de drukte op de weg als de drukte in de winkels. Door de drukte zijn de mensen steeds minder tolerant en neemt de irritatie toe. Frank heeft het verschil tussen de drukte in de supermarkt in Nieuwerkerk a/d IJssel en de rust in de supermarkt in Schoonebeek persoonlijk ervaren bij een van zijn eerste bezoeken aan de Coop. Hij stond bij de kassa met een paar boodschappen. Vóór hem was een vrouw aan het afrekenen. Nadat de boodschappen waren ingepakt en er ‘eindelijk’ was betaald, begon de vrouw een gesprek met de kassière en beiden namen daar rustig de tijd voor. Frank voelde de onrust opkomen, maar gelukkig realiseerde hij zich vrij snel dat dit nu typisch Drenthe is: wacht even, neem rustig de tijd. “Dat was mooi om te ervaren”, aldus Frank.
De overstap van het drukke westen naar het rustige oosten van het land zat er altijd wel in, maar ‘waar je brood is, is je vaderland’ en omdat ze beiden in het westen hun werk hadden, werd Nieuwerkerk a/d IJssel hun woonplaats. Dat veranderde toen Frank permanent thuis kon gaan werken en Ingrid had besloten van haar werkgever (de Shell) naar de NAM over te stappen. Maar haar leidinggevende wilde haar niet kwijt en bood een alternatief, dat door de coronamaatregelen werd aangemoedigd, om thuis te gaan werken.
Toen kwam er een onverwacht bericht van een broer van Frank: “Ik heb een leuk boerderijtje in Lutten gekocht”. Frank erkent dat er toen wel een beetje (gezonde) jaloezie naar boven kwam. Hun zoektocht naar een huis werd geïntensiveerd. Er waren bezichtigingen in Balkbrug, Klazienaveen en Nieuw-Balinge, maar ze waren op slag verliefd op het huis in Schoonebeek. Later in het gesprek merkt Ingrid op dat zij “als het ware, de olie in Schoonebeek ruikt. Ik heb iets met olie. Daarom zal het wel zo zijn dat ik me hier thuis voel.”
Hun dochter zou rond hun verhuizing vanuit Curaçao terugkomen. “Wat moet ik nou? Ik heb mijn vrienden in Nieuwerkerk. Er is hier niet eens een cocktailbar.” Maar ook zij heeft ‘het’ gevonden in Drenthe, want tijdens haar werk bij café De Zwetser heeft zij haar grote liefde ontmoet. En nu wonen ze alweer een jaar in Coevorden.
“In deze twee jaar hebben we meer mensen leren kennen dan in Nieuwerkerk. Dat komt omdat we zelf contacten gaan leggen. De ideale binnenkomer was de organisatie van het Zuidenveld. De eerste vergadering ging nog door en toen hebben we veel mensen ontmoet”, aldus Ingrid. Maar het aantrekken van Ingrid als vrijwilligster is niet zo moeilijk getuige de volgende anekdote: nadat Frank en Ingrid hun huidige woning hadden bezichtigd, reden ze met de auto naar Pat Makelaardij. Na 200 meter was de knoop doorgehakt; ze zouden een bod uitbrengen. Zo gezegd zo gedaan. Het bod werd geaccepteerd en alle administratie eromheen zou worden geregeld. Tijd om terug te gaan naar Nieuwerkerk a/d IJssel. Dat is nog een heel eind, dus zij vroegen in ’t Aole Gemientehoes of zij naar het toilet mochten. Daar kwam Ingrid Albert Doezeman tegen. Er was een kort gesprekje over een nieuwe woning, de veranderingen in ’t Aole Gemientehoes (het MFC) en de vrijwilligers die zich daarvoor inzetten. Kortom: Ingrid werd vrijwilligster in Schoonebeek nog vóór zij het huis hier hadden!
Frank en Ingrid zijn ook voorstanders van het kopen bij de lokale middenstand. Wat zij wel missen is de thuisbezorgmogelijkheid van bijvoorbeeld Thaise of Griekse maaltijden.
Dan sluiten zij af met een heel mooie uitspraak:
“Dertig jaar Nieuwerkerk a/d IJssel voelt minder ‘eigen’ dan twee jaar Schoonebeek.”