Het bestuur van de winkeliersveriening hef hum vraogd. Sunterklaos is een beetie in het water vallen. Daorum is Trijn van de plaotselijke Jumbo op het idee kommen um ies een maol een intocht van de kerstman te organiseren. Daor komt beslist een koppel volk op of en dat döt de inkomsten veur de Kerst goed. En Bertus kan veurzitter Jan, die al vanof de kleuterschoel zien beste kameraod is, het verzuuk niet weigern. Jan hef anbeuden um op de bok van de koets plaots te nimmen. Maor daor wil Bertus niks van weten: ‘Aj in een boek plaoties van een kerstman ziet, dan zit de veurman van de plaotselijke middenstand toch ok niet veur op de slee!’
En zo wordt Bertus op een boerderij even boeten het dörp optuugd. Het pak is kennelijk maokt veur een man die nog in zien beste, slanke jaoren is. Het spant hum um het lief, maor der wordt een riem um zien boek trökken en hie kreg veur de gewissigheid een flot veiligheidsspelden met. In de vaste overtuging dat de jeugd het mooi zal vinden as ze hum ziet, giet Bertus vol vertrouwen vort.
Bij het eerste hoes staot al een paor kinder. Zie zwaait giestdriftig en Bertus zwaait hartelijk weerum.
Een endtie wieder staot twei opgescheuten kwaojongen an de kaant van de straot. Bertus stek de haand op en de jongen steekt ok de haanden oet…, maor niet um te zwaaien.
De onhemmels gooit onverwachts wat op de weg. Het is een zwaor stuk verbeuden vuurwark dat ze met heur va de veurige dag oet Duutsland haold hebt. Het explosief gef een knal asof der een kanon ofgiet. Het peerd dat vanzölfs gien ervaoring hef as plietsiepeerd, schrikt ontieglijk, begunt te steigern en giet op de kletter richting dörp. Een paor krummels die op een dam staot, roept: ‘Daor komt de kerstman!’ Maor nog veurdat ze ‘man’ oetspreuken hebt, is Bertus al dartig tot virtig meter wieder.
Umdat het een beetie waait en Bertus onvast en hen-en-weerdèn zwaaiend in de koets stiet, vlög hum de muts of. Snor en baord hebt non heur vastigheid verleuren. Zie vliegt ok of en belandt as een todde in de barm. Ondanks het kolde weer hef Bertus het zwiet veur de kop staon. Een boer an de kaant van de weg schreeuwt: ‘IJ moet de leide antrekken!’ Bertus heurt allén het leste diel en denkt: ‘Het peerd is inderdaod op de rekken. Dat wee’k zölf wal. Dat huj mij niet te vertellen!’
Een plotseling opkommende gedachte kniept de pseudo-kerstman de aodem of. In het dörp wordt een kerstmarkt holden en Bertus raost der met zien slingernde, op de rittel slaogen koets op of.
Bertus kreg aldernaorste visioenen: hie zöt knieperties en joskoeken die de leden van de Veriening van Hoesvrouwen drei daogen lang bakt hebt, as kleidoeven deur de locht vliegen. Senioren die met rollator en al under kraomen veegd wordt. Harry ten Hof, de plaotselijke kweker, die zuch verschoelt achter halve kerstbomen, umdat Bertus de takken der an ien kaant hielemaol ofjaogd hef. Burgemister die tweimaol um zien as drèeit en dan met zien volle gewicht tegen de stienen slag.
Bertus huuft zuch maondag niet meer op zien wark in het gemientehoes te laoten zien. Hie is oetwarkt.
As e in volle galop op de Europaweg of komt, dan springt de mèensen verschrikt an de kaant. Zie weet niet wat ze ziet. Bertus Kanninga die in een olde, op instörten staonde koets deur de straot vlög. In een veul te klein rood pak, waordeur e op een soort oversized kebolter lek. Jans Hilgers, een flink oet de kloeten wassen boerenzeun, zöt het gevaorte ankommen. Hie springt met waore doodsverachting de straot op, zwaait driftig met zien aarms en schreeuwt: ‘Ho, ho, kalm maor, ho!’ En zie, een wonder voltrekt zuch. Het peerd holdt in en blef precies op tied veur de eerste kraomen van de plaotselijke neringdoenden staon. Toeschouwers springt veraldereerd oetzied as Bertus die met een kleur as een schötteldoek over de raand van de koets hangt, begunt te speien as een reiger.
En Bertus hef zuch in zien angst ok nog bedaon. Het lek asof e rechtstreeks vanof de mestbult naor het dörp reden is. Omstanders trekt een vies gezicht. In de varte heurt Bertus sirenes van plietsieauto’s ankommen. Hie komt in ’t ende en wordt wakker, umdat e in stee van ’t gejoel van de plietsieauto’s het rateln van de wekker heurt.
Hie is dankbaor as gien aander. Een dreum was het, allent maor een vreselijk rare dreum.
Alle toeschouwers en kraomen bint vort. Het kwaoie peerd is in gien velden of wegen te zien en de burgemister zal ok nog wel op ien oor liggen. Hij hef gewoon as altied zien roodgestreepte pyjama an.
Allén de mestbultlocht… die blef wat hangen.
