Veurige maond he’k je al metnummen in de zommerbeleving van Martijje. Dizze maond kiek we deur de ogen van ien van de bekendste Drèentse schrievers naor de zommer. Roel Reijntjes (1923 – 2003) was ien van de miest boeiende einzelgängers oet de Drèentse cultuur. Hie hef met zien poëzie de Drèentse schrieverij dudelijk rieker maakt deur neie thema’s en neie vörmen an te boren. In zien vroggere wark bint de natuur, Drenthe en Beilen belangrieke underwarpen. Later schreef e meer over persoonlijke ervaringen. Hie schreef uuteindelijk 600 gedichten, was ien van de best verkopende Drèentse dichters en een populaire taofelgast op literaire aovenden.
Het ende van de zommer
Het gele loof dat siddert
de wind weit kaold en straf
en wat de zommer beeldde
verwelkt en zinkt in ’t graf
de bomenkronen blikkert
verdriet’ge zunneschien
dit zint de leste strelings
deur ’t dunnend bladgordien
ik zul wel reren willen
dit beeld bezeert mien hart
liek ’t hengaon van mien moeder
mien zinnen zint verward.
Op de drömpel
Ik drink de leste druppels oet de zommerbeker
en pruuf daorin de harfst al, bitter-zeut.
Het naojaor schoefelt stil en zeker
de late blui met nachtvörst in de meut.
Indringend vuul ik al zien bleke aodem,
de harfst komp nao en in mij wordt het stil.
Deep is het levenswonder – hoeveel vaodem?
De jaorgetieden komt en gaot naor vaste wil.
Zölf bin ik naojaor, met de gele blaren
en gao verzacht mien dageliekse gang.
Harfst is de tied van oogsten, van vergaren
en op zien drömpel wordt de nachten lang.
Kind in Beilen
Ik was een jonggien an de Beilerstroom
’t Was zommer en de rogge deinde
De nes een paradisien zunder einde
En ekkels gruiden an de dikke ekkelboom.
Een speulse reize in het laand van Ot en Sien
Waor de in stilte loom de kippen tokten
En padden bij de spoorsloot traog de muggies slokten
Under de koepel van de warme zunneschien.Het leven stroomde dreumerig veurbij
De tied stund stil en rust umspuulde mij.